بررسی اثرات عصاره گیاه کارده (Biarum carduchrum)در مدل پارکینسونی ایجاد شده توسط تزریق داخل بطنی 6-هیدروکسی دوپامین درموش‌های صحرایی با استفاده از آزمون‌های رفتاری

مقدمه: بیماری پارکینسون، تحلیل نورون‌های دوپامینی در ساختمان متراکم مجسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره گیاه کارده (Biarum carduchrum) در درمان بیماری پارکینسون است.روش کار: موش‌های‌ صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ‌گونه ضایعه‌ای دریافت نکردند. گروه پارکینسونی (PD)، با تزریق نوروتوکسین 6- هیدروکسی دوپامین در دﺳﺘﻪ ﻗﺪاﻣﯽ- ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻣﻐﺰ (MFB) پارکینسونی شدند. گروه‌های سوم، چهارم و پنجم، 7 روز پس از القای مدل پارکینسون با دوزهای 100، 200 و 400 عصاره کارده به روش گاواژ به مدت 14 روز تیمار شدند و در روز 15 تست‌های رفتاری شامل تست بارفیکس و تست محیط باز انجام شد. نتایج: گروه پارکینسونی میزان بی‌حرکتی بیشتری نسبت به گروه کنترل در تست بارفیکس داشت و تیمار موش‌های صحرایی با عصاره کارده در دوز 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم میزان بی‌حرکتی را به طور چشمگیری کاهش داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد عصاره گیاه کارده باعث بهبود نقص حرکتی ناشی از القای پارکینسون می‌شود.